Dagstovnaøkið – betri umstøður til kjarnuuppgávuna

Hetta hava bæði starvsfólk og børnini uppiborið, og hetta er neyðugt fyri at fáa fleiri útbúgvin fólk aftur til økið.

• Samlaða játtanin til dagstovnaøkið skal hækka, og hendan hækkan skal fara niður á gólvið, so at starvsfólkini fáa ordiligar arbeiðsumstøður
• Veruligur møguleiki skal vera til ta fyrireiking, sum er ásett í sáttmálanum
• Umstøður skulu vera til ráðlegging, til starvsfólkarøkt og til fakliga menning fyri starvsfólkini
• Leiðararnir á dagstovnunum skulu hava størri rásarúm at leiða stovnin og at menna tað námsfrøðiliga arbeiðið
• Barn-skipanin skal eftirmetast, tí tænir hon yvirhøvur sínum endamáli?
• Fíggjarlykilin skal endurskoðast, so at hann svarar til tann veruliga kostnaðin av at reka ein dagstovn, sum eisini er námsfrøðiliga mennandi fyri børnini

Fólkini á gólvinum á dagstovnunum eru um at hokna undan arbeiðstrýstinum, meðan yvirbygnaðurin veksur. Men ein stórur yvirbygnaður nyttar lítið, um ikki tey, sum hvønn dag eru til arbeiðis á dagstovnunum, eisini fáa betri arbeiðsumstøður. At arbeiða við relasjónum og at arbeiða við menniskjum tekur tíð, sum er ring at finna, tí normeringarnar røkka ikki til.

Ein nýggjur fíggjarlykil má gerast, og hesin fíggjarlykil skal hava rúmd fyri kjarnuuppgávuni: at menna børnini námsfrøðiliga. Hetta er tað, sum námsfrøðingar duga best og ynskja at arbeiða við, og hetta er tað, teirra fýra ára langa útbúgving snýr seg um.

Eitt rokniark loysir ikki trupulleikan. Hinvegin má leiðarin sleppa at vera leiðari. Um fíggingin ikki hongur saman, loysir tað ongan trupulleika at gera ein tyngri yvirbygnað at hava fíggjarligt eftirlit við dagstovnunum.  

Síðani nýggja skipanin við eindarleiðarum varð sett í verk, eru fleiri leiðarar á dagstovnum farnar í annað starv, tí tær við hesum bygnaði ikki hava rásarúm at røkja ta uppgávuna, sum tær eru settar til, og sum tær hava tikið eina fýra ára langa útbúgving til at røkja: at menna námsfrøðiliga arbeiðið við børnunum. Vit mugu hava álit á, at leiðarin ger sítt arbeiði, og sjálvandi skal ein leiðari eisini syrgja fyri fíggjarstýringini av stovninum. Hetta megna tær uttan iva við góðari ráðgeving frá umsitingini.

Um ov nógvir dagstovnar hava undirskot, er svarið ikki at gera ein tyngri yvirbygnað og at økja um eftirlitið, tí eitt rokniark í sjálvum sær ger ongan mun. Nei, um undirskot er av virkseminum hjá einum dagstovni, er neyðugt at hyggja eftir, hvat tað í veruleikanum kostar at reka ein stovn við eini so týdningarmiklari uppgávu, sum liggur á starvsfólkunum.  

Tað kann ikki vera rætt, at dagstovnar ikki hava fígging til at seta útbúgvin fólk við høgum starvsaldri í starv. Tað vísir eina vanvirðing fyri teimum førleikum og teimum arbeiðsroyndum, sum hesi starvsfólk hava. 

Kommunala skipanin Barn er eitt amboð hjá kommununi til at býta pláss út til tey børnini, sum skulu á stovn. Eitt stórt spurnartekin kann setast við, um hendan skipanin er tann rætta. Tað er ikki altíð, at tað loysir seg at effektivisera og at seta skipanir inn í staðin fyri menniskju til at loysa eina uppgávu, og tá ið vit hava við børn at gera, eiga vit at vera eyka varin. So tað er neyðugt at taka støðu til, um skipanin Barn veruliga tænir sínum endamáli.

Starvsfólkini á dagstovnunum í høvuðsstaðnum hokna undan vaksandi arbeiðsbyrðu, og støðan hevur ongantíð verið so ring sum nú.

Tað er syrgiligt, at vit sum størsta kommunan í landinum eru komin í hesa støðu, og okkurt skal gerast beinanvegin. 

Kristianna Winther Poulsen, Javnaðarflokkurin